این جمعه هم رسید آقا نیامدی

غروب جمعه

عصر یک جمعه ی دلگیر .دلم گفت بگویم بنویسم که چرا عشق به انسان نرسیده است ؟چرا آب به گلدان نرسیده است ؟چرا لحظه ی باران نرسیده است ؟و هر کس که در این خشکی دوران به لبش جان نرسیده است ؟به ایمان نرسیده است و غم عششق به پایان نرسیده است ؟بگوحافظ دل خسته زشیراز بیاید

بنویسد .که هنوزم که هنوزاست چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده است ؟چرا کلبه ی احزان به گلستان نرسیده است ؟دل عشق ترک خورد :گل زخم نمک خورد :زمین مرد:زمین مرد :خداوند گواه است. دلم چشم به راه است و در حسرت یک پلک نگاه است.ولی حیف نصیبم فقط آه است و همین آه خدایا برسد کاش به جایی: برسد کاش صدایم به صدایی ....

عصر این جمعه ی دلگیر .وجود تو کنار دل هر بیدل آشفته شود حس .تو کجایی گل نرگس ؟ به خدا آه نفس های غریب تو که آغشته به حزنی است زجنس غم و ماتم .زده آتش به دل آدم و عالم .مگر این روز و شب رنگ شفق یافته در سوگ کدامین غم عظمی به تنت رخت عزا کرده ای ای عشق مجسم که به جای نم شبنم بچکد خون جگر از عمق نگاهت .نکند باز شده ماه محرم که چنین میزند آتش به دل فاطمه آهت .به فدای نخ آن شال سیاهت .به فدای رخت ای ماه ! بیا .صاحب این بیرق و این پرچم و این مجلس و این روضه و این بزم تویی آجرک الله ...عزیز دو جهان .یوسف در چاه .دلم سوخته از آه نفسش های غریبت .دل من بال کبوتر شده .خاکستر پرپر شده .همراه نسیم سحری روی پر فطرس معراج نفس گشته هوایی .و سپس رفته به اقلیم رهایی :به همان صحن و سرایی که شما زائر آنی و خلاصه شود آیا که مرا نیز به همراه خودت .زیر رکابت ببری تا بشوم کرب و بلایی .:به خدا در هوس دیدن شش گوشه دلم تاب ندارد .نگهم خواب ندارد .قلمم گوشه ی دفتر .غزل ناب ندارد .

شب من روزن مهتاب ندارد .

همه گویند به انگشت اشاره :

مگر این عاشق دلسوخته ارباب ندارد .....؟؟

کربلا

یا مهدی

اي يار با محبت امشب بگو كجائي ؟

                                      مهرت به دل نشسته تا كي غم جدائي ؟

ديده به راه بستم ديوار دل شكستم 

                                                بازآ طبيب جانان بر زخم دل دوائي

رخسار تو نديدم تعريف تو شنيدم
                                            در اين جهان هستي گويند چه با وفائي

با اشك شمع سوزان بر بام دل نوشتم

                                             اي نو بهار هستي ديدار كي مي آئي؟

مويم سفيد گشته از بس شدم هراسان 

                                                  من زير خاك آرام گيرم تو هم نيائي.

شهید گمنام

آن روزها ، بوی سیر می آمد و وضعیت قرمز بود
ایستادیم ،
در بُهت دشمن و در میانه ی سنگر
چون سپر ،
در هجوم قهر ، برای شهر!
با هر ترکشی ، کبوتری پر کشید 
و لاله های خونین بال ، 
در آنسوی خاکریز 
دپو شدند!
در دریای خون ،
لبریز باور شدیم
و در راه داور در خون شناور!
صدها هزار پاره به معراج رفتیم 
و برای صدها هزار کبوتر خونین بال 
دست تکان دادیم ، تا وضعیت شهر قرمز نماند
و نماند!

سخن امام

همفکری وایجادجو تفاهم وتقارب افکار وتحمل نظرات دیگران وایجاد وحدت وشرکت درکارهای جمعی وامداد رسانی به دیگران دردین اسلام مهمترین مسائل به شمارمیاید

درکتاب داستان وراستان استادمطهری آمده است:همین که رسول خدا صل الله علیه واله ازمرکب ها به پائین آمدند بارها را برزمین نهادند،تصمیم جمعیت بر این شد که برای غذا گوسفندی راذبح وآماده کنند یکی از اصحاب گفت (سر بریدن گوسفند بامن)دیگری گفت(کندن پوست آن با من)دیگری گفت (پختن گوشت آن بامن)پیامبرصل الله علیه واله؛ هم فرمودند(جمع کردن هیزم از صحرا با من)جمعیت گفتند یا رسول الله شما زحمت نکشیدوراحت بنشینید ما خودمان باکمال افتخار همه ی این کارها را میکنیم.

رسول اکرم صل الله علیه واله فرمودند:میدانم که شما میکنید ولی خداوند دوست ندارد بنده اش را درمیان یارانش با وضعی متمایز که برای خود نسبت به دیگران امتیازی قائل شده باشد ببیند.آنگاه به طرف صحرا رفتند ومشغول به جمع کردن هیزم شدند.

مادر صورتی جامعه ای موفق وکارامد خواهیم داشت که در آن کسی خودش را از دیگران متمایز نشمارد.تنبلی ها درست انجام ندادن وظایف بیخیالیها وبسیاری ازشکست ها که گاهی نه تنها برای خود فرد بلکه آثار آن ممکن است عده کثیری را فرابگیرد حداقل یکی ازعلل آن متمایزدیدن خود ازدیگران است.

به فرموده امام رحمة الله علیه:

تمام مسلمین با هم برادرند وبرابرند وهیچ یک از آنها ازدیگری جدا نیست وهمه آنها زیر پرچم اسلام وتوحید باید باشند.

زبان حال علی علیه السلام:

زبان حال علی _{علیه السلام:}

                     بر احوالم ببار ای ابراشک از آشمان امشب 

                    که من با دست خود کردم گلم در گل نهان امشب 

                 مکن ای دیده منعم گر به جای اشک خون بارم 

                           که میگریم من ازفقدان زهرای جوان امشب

                 زمین با پیکر رنجیده زهرا مدارا کن  

                     که این پهلو شکسته بر تو باشد میهمان امشب 

                 گرفتم آنکه بر خیزم به سوی خانه برگردم 

                         چه گویم گرزمن پرسند مادر،کودکان امشب 

---

حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:

روزی به محضر رسول خدا ^{صل الله علیه واله} رفتم،فرشی برایم گستراند وفرمود بنشین ؛نشستم؛اندکی بعد حسن

علیه السلام وارد شد .پیامبر صل الله علیه واله فرمودند:کنارمادرت بنشین؛حسن علیه السلام نشست.      

درهمان وقت حسین علیه السلام آمد وپیامبر فرمود :کنارمادرت بنشین؛حسین علیه السلام نشست.

لحظه ای دیگر علی علیه السلام  آمد.پیامبر فرمد:کنار آنها بنشین ؛حضرت نیز روی آن فرش نشست .

آنگاه پیامبر صل الله علیه واله کنار فرش را جمع کرد وبه ما چسبانید وچنین دعا کرد:

(الهم هم منی وانا منهم الهم ارض عنهم کما ان عنهم راض)

خدایا آنها از من هستند ومن از آنهایم؛خدایا از آنها راضی باش همان گونه که من از آنهاخشنودم.

اما بعد ازپیامبر صل الله علیه واله امتش با اولادش چه کردند ؟کسانی درغدیر بعد از کلام پیامبر باصدای بلند «بخ بخ لک یا علی، اصبحت مولای و مولا کل مومن و مومنة»سردادند با علی چه کردند ؟شیعه هیچ وقت فدک را فراموش نمیکند ؟شیعه هیچوقت درسوتخه پهلوی شکسته وشکاف فرق سر را فراموش نمیکند؛

پیمبری که عمری غمخوار امتش بود

                                                   روی کبود زهرا اجر نبوتش بود

السلام علیک یا فاطمة الزهرا:

                                             السلام علیک یا فاطمة الزهرا:

من غلامی ز غلامان توام یا زهرا

                                                       مستمندی به سر خان توام یا زهرا



از زمانی که به خود آمده ام فهمیدم

                                                        خاطر آشفته و حیران تو ام یازهرا 



من دعا بودم ز روز ازل برلب تو

                                                        ذکری از نیمه سوزان توام یازهرا



متولد شده عشق توام بی بی جان

                                                             آه پرورده دامان توام یا زهرا



بیت الاحزان دلم شاهد اشک سحرت

                                                        اشک آن دیده گریان توام یازهرا



از ازل لطف تو شد شامل حالم آری

                                                      تا ابد در خور احسان توام یا زهرا



شد یهودی ز نخ چادرت اسلام شناس

                                                    فخرم این بس که مسلمان توام یازهرا



ای یتیمان مدینه همه از پخت تو سیر

                                                     طالب لقمه ای از نان توام یازهرا

_{محمدتقی میرشفیعی}

---

این قدر پی قبر من مظلومه نگردید 

                                                     هر جا دلتان میشکند قبر من آنجاست 

هر جا که عزا بر من مظلومه گرفتند               

                                                   ساکت ننشینید حسین و حسن آنجاست .

یازهرا

فاطمیه

 ایام سوگواری حضرت ام ابیها ، فاطمه زهرا (س) بر دلسوختگان فاطمیه تسلیت و تعزیت باد “

سلام حضرت زهرا گدایت آمده است

حریم بغض گلوگیر من دوباره شکست

یک عمر با دل من ذره پروری کردی

برای من که غریبم تو مادری کردی

به سینه می زنم و می زنم و به سیم جنون

بیا قدم بگذاریم در حریم جنون

به سوز ناله ی عشق و به آه صبر قسم

به روضه خوانی خورشید و اشک ابر قسم

که قد ماه به پای غمت کمان شده است

که باد محض عزای تو نوحه خوان شده است

نفس بده که دم مرگ روی دست شما

تمام خلق بگویند گفت : یا زهرا (س)

شعر

(استاد شهریار در وصف آقا) 

---

ای غریو تو ارغنون دلم

سطوت خطبه‌ات ستون دلم


خطبه‌های نماز جمعه تو

نقشه حمله با قشون دلم


چشم از نقش تو نگارین است

می‌نگارد مگر بخون دلم


عقل من پاره می‌کند زنجیر

که به سر می‌زند جنون دلم


من هم از آن فن و فنون دانم

که جنون زاید از فنون دلم


کلماتت چو تیشه فرهاد

می‌شکافند بیستون دلم


وز مواعظ که می‌کنی آنگاه

صبر میزاید از سکون دلم


انقلاب من از تو اسلامی است

که حریفی به چند و چون دلم


بازوان امام آنکه دگر

بی قرین است در قرون دلم


چشم امیدی و چراغ نوید

هم شکوهی و هم شکون دلم


در رکوع و سجود خامنه‌ای

من هم از دور سرنگون دلم


خاصه وقت قنوت او کز غیب

دست‌ها می‌شود ستون دلم


او به یک دست و من هزاران دست

با وی افشانم از بطون دلم


عرشیان می‌کنند صف به نماز

از درون دل و برون دلم


من برونی نیم خدا داند 

کاین صلا خیزد از درون دلم


من زبان دلم ولی افسوس 

بسکه بی همزبان زبون دلم 


پیرم از چرخ واژگون و علیل

بشنو از بخت واژگون دلم


چون کمانی خمیده ایم لیکن

تیرآهی است در کمون دلم


طوطی عشقم و زبان از بر

جمله ماکان و ما یکون دلم


در ترازوی سنجشم مگذار

ای کم عشق تو فزون دلم


درس من خارج است و حاشیه نیست 

که دگر فارغ از متون دلم


دگرم بخشی از تن و جان نیست 

دل به جانان رسیده چون دلم 


«شهریارم» لسان حافظ غیب

شعر هم شانی از شئون دلم

(آقا در وصف امام رحمة الله علیه)

---

تو که خود خال لبی از چه گرفتار شدی 


تو طبیب همه ای از چه تو بیمار شدی 


تو که فارغ شده بودی ز همه جا و مکان  


دار منصور بریدی همه تن دار شدی 


عشق معشوق و غم دوست بزد بر تو شرر 


ای که در قول و عمل شهره بازار شدی 


مسجد و مدرسه را روح و روان بخشیدی 


وه که بر مسجدیان نقطه پرگار شدی 


خرقه پیر خراباتی ما سیره توست 


امت از گفته دربار تو هشیار شدی 


واعظ شهر همه عمر بزد لاف منی 


دم عیسی مسیح از تو دیدار شدی 


یادی از ما بنما ای شده آسوده ز غم 


ببریدی ز همه خلق و به خلق یار شدی

شعری از مقام معظم رهبری با عنوان مناجات ناشنوایان                                                                     

---

                                                                     
ما خیل بندگانیم ما را تو می‌شناسی 

هر چند بی‌زبانیم، ما را تو می‌شناسی 

ویرانه‌ئیم و در دل گنجی ز راز داریم 
با آنکه بی‌نشانیم، ما را تو می‌شناسی 

با هر کسی نگوئیم راز خموشی خویش 
بیگانه با کسانیم ما را تو می‌شناسی 

آئینه‌ایم و هر چند لب بسته‌ایم از خلق 
بس رازها که دانیم ما را تو می‌شناسی 

از قیل و قال بستند، گوش و زبان ما را 
فارغ از این و آنیم ما را تو می‌شناسی 

از ظن خویش هر کس، از ما فسانه‌ها گفت 
چون نای بی‌زبانیم ما را تو می‌شناسی 

در ما صفای طفلی، نفسرد از هیاهو 
گلزار بی‌خزانیم ما را تو می‌شناسی 

آئینه‌سان برابر گوئیم هر چه گوئیم 
یکرو و یک زبانیم ما را تو می‌شناسی 

خطّ نگه نویسد حال درون ما را 
در چشم خود نهانیم ما را تو می‌شناسی 

لب بسته چون حکیمان، سر خوش چو کودکانیم 
هم پیر و هم جوانیم ما را تو می‌شناسی 

با دُرد و صاف گیتی، گه سرخوش است گه غم 
ما دُرد غم کشانیم ما را تو می‌شناسی 

از وادی خموشی راهی به نیکروزی است 
ما روز به، از آنیم ما را تو می‌شناسی 

کس راز غیر، از ما نشنید بس «امینیم» 
بهر کسان امانیم ما را تو می‌شناسی

لبخند گل

رهبر من

رهبر من

رهبر من نور چشمان من است . عشق او آيين و ايمان من است

ذوالفقار حيدري در دست او  .  طاعتش ميثاق و پيمان من است

سيدي از نسل پاك فاطمه(س)   هم ز نسل شير يزدان من است

در ولايت وارث آل نبي (ص)   جانشيني از امامان من است

همچو مه تابد به قلب شيعيان. نائب خورشيد پنهان من است

درهدايت سوي حق آرد مرا. اين هدايت سمت قرآن من است

دوستانش دوست مي دارم همي. دشمن او دشمن جان من است

آنكه مهر او ندارد در وجو د. بي گمان همكيش نادان من است

درسخن چون ابر مي بارد به دل. دركوير خشك باران من است

درحضورش موج دريا ديده ام .در كلامش راحت جان من است

درنگاهش غرق دريا مي شو م. واژه هايش در و مرجان من است

قلب تارم را صفايي مي دهد. جامع فكر پريشان من است

من مريد آن دل وارسته ا م. او مراد و پيرعرفان من است

بوي يوسف مي دهد پيراهنش. گرچه خوديعقوب كنعان من است

من چو سنگم او چو كوه بيستون. من چو مورم او سليمان من است

من چو بلبل او چو باغ پر زگل .من چو برگ اوسروبستان من است

نام او ورد زبانم روزو شب. عشق او درد است ودرمان من است

آرزوي ديدنش دارم به دل .در فراقش شهر زندان من است

اي خوش آن روزي كه بينم رهبرم .ساعتي در خانه مهمان من است

روي خوبش با دوچشمت ديده اي. چهره اش چون ماه تابان من است

غرق درياي تهاجم را چه غم. ناجي كشتي زطوفان من است

گر چه دشمن نقشه ها دارد بسي .حامي او حي سبحان من است

در امانت او‹‹ امين ››انقلا ب. در شجاعت شير ميدان من است

راه او باشد ره پير خمين(ره). رهرو راه شهيدان من است

افتخار ما بود ‹‹سيد علي››. سرور من جان جانان من است

چون فقيه وعالم است ودين شناس. مرجع تقليد دوران من است

روز ششم ماه تيراز سال شصت. رهبرم جانباز ايران من است

اي خداوندا نگهدارش تو با ش. چون دعاي او نگهبان من است

شعر امروزم كه وصف رهبراست. بهترين اشعار ديوان من است

گويا مهدي(عج)چنين گويد كه او. بهترين اصحاب و ياران من است